مقدمه و هدف: لبخند زیبا، اغلب باعث جذابیت صورت و ظاهرشدن زیبایی های نهفته صورت می شود؛ به همین دلیل، طی سالیان اخیر، درمان های زیبایی ازجمله در حیطه دندان پزشکی، پیشرفتی شگرفی داشته اند. در همین [راستا]، تغییر رنگ دندان های غیرزنده، اغلب مشکلی مهم محسوب شده، به درمانی موثر، نیازمند است. بلیچینگ دندان های تغییررنگ یافته غیرزنده به دلیل از دست دادن ساختار کمتری از دندان، اغلب به درمان های ترمیمی ترجیح داده می شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تاثیر ماده گیاهیBleaching AGENT 1 با مخلوط سدیم پربورات و آب مقطر در بهبود رنگ دندان های تغییررنگ یافته غیرزنده صورت پذیرفته است.مواد وروش ها: مطالعه تجربی حاضر، روی 27 دندان پیشین سالم انسان انجام شد. دندان ها پس از درمان ریشه و گذاشتن ماده ای سیل کننده در مدخل کانال ریشه توسط خون انسانی، تیره شدند؛ سپس به صورت تصادفی به سه گروه نه تایی تقسیم شده، در هر گروه، نوعی ماده سفیدکننده قرارگرفت، بدین شرح: در گروه اول، مخلوط سدیم پربورات و هیدروژن پراکساید 35 درصد؛ درگروه دوم، مخلوط ماده گیاهی Bleaching AGENT 1 وآب مقطر و درگروه سوم، مخلوط سدیم پربورات و آب مقطر.ماده سفیدکننده دندان ها در روزهای هفتم و دوازدهم، تازه شد. از دندان ها پس از تیره کردن و در روزهای هفتم، دوازدهم و هفدهم، فتوگرافی هایی با شرایط مشابه تهیه شد؛ دو ارزیاب، این فتوگرافی ها را رتبه بندی کردند؛ سپس، فتوگرافی ها با آزمون های آماری Kruskal-Wallis وmann-whitney مقایسه شدند، درحالی که سطح آماری P<0.05، معنی دار تلقی شد.نتایج: در تحقیق حاضر در روز هفتم، تفاوتی معنی دار، میان سه گروه مشاهده نشد.؛ در روز دوازدهم، تنها میان دو گروه اول و سوم، تفاوتی معنی دار با گروه دوم مشاهده شد و در روز هفدهم، تنها میان گروه اول و دوم، تفاوتی معنی دار یافت شد.نتیجه گیری: استفاده از «مخلوط ماده گیاهی ساخته شده در دانشگاه شاهد و آب مقطر»، طی هفده روز، می تواند تاثیری مشابه با «مخلوط پربورات سدیم و آب مقطر» در بهبود رنگ دندان های تغییررنگ یافته غیرزنده داشته باشد.

چکیده فارسی:به نظر می رسد اگر موجبیت گرایی درست باشد، یعنی اگر هر رخدادی معلول رخدادهای پیشین خود باشد، آنچه یک عامل انسانی انجام می دهد، معلول رخدادهایی است که بسیاری از آنها، پیش از تولد عامل رخ داده اند؛ به این ترتیب هیچ عاملی در آنچه انجام می دهد، مسوولیت اخلاقی ندارد. از سوی دیگر، اگر ناموجبیت گرایی درست باشد، یعنی برخی از رخدادها تصادفا رخ دهند، باز هم مسوولیتی متوجه هیچ عاملی نیست. رودریک چیزهلم با معرفی مفهوم علیت عاملی سعی دارد راه استدلال دوشاخه ای بالا را سد کند. مطابق نظریه او، هر رخداد ارادی محصول زنجیره ای از رخدادهاست که در نهایت، عامل آن رخداد ایجاد کرده است و خود این عامل معلول چیز دیگری نیست. در این مقاله، پس از بیان نظریه چیزهلم و پاسخ او به برخی منتقدان، ایرادهایی به نظریه او وارد می شود که کفایت این نظریه را به شدت به چالش می کشند. چکیده عربی:مثلما یبدو للنار أنّه کانت العلّیة  صحیحة، أی أنّ کل حادثة هی معلولة للحوادث السابقة، ما یؤدّیه شخص ما أنّما هو بسبب حوادث أکثرها قد ظهرت و حدثت قبل ولادة ذلک الشخص. و علیه فلا مسؤولیة  أخلاقیة  علی أیًّ شخص فیما یقوم به و یفعل. و من ناحیة اُخری إذا کانت الّلاعلّیة  صحیحة، أی أنّ بعض الأحداث تحدث صدفة بلا أی سبب فهنا أیضاً لا مسؤولیة تقع علی أیّ شخص. و قد حاول رودریک جیزهلم أن یغلق طریق الاستدال ذی الفرعین الآنف الذکر و وفقاً لنظریته فإنّ کل حادث ارادی هو نتیجة سلسلة من الحوادث تنتهی أخیراً عند فاعل تلک الحادثة. و نفس هذا الفاعل هو معلول لشیء آخر. فی هذا البحث و بعد التعریف بنظریة جیزهلم و اجابته علی انتقادات بعض منتقدیه، أوردنا بعض الاشکالات علی نظریة جیزهلم تشکک بقوة فی کفاءتها و کفایتها.